หูดคืออะไร? เราจะวิเคราะห์สาเหตุของการเกิดการวินิจฉัยและวิธีการรักษาในบทความโดยแพทย์ผิวหนังที่มีประสบการณ์ 37 ปี
คำจำกัดความของโรคสาเหตุของโรค
หูดเป็นรอยโรคที่ผิวหนังที่มีแสงไม่สม่ำเสมอในรูปแบบของการเจริญเติบโตมากเกินไปของชั้นบนของผิวหนัง (หนังกำพร้า) ที่มีเลือดคั่ง (ก้อน) หรือโล่
อุบัติการณ์ของหูดในผู้ใหญ่คือ 7-12% ในเด็กวัยเรียนสูงถึง 10-20%
หูดมีลักษณะคล้ายกับการเจริญเติบโตของผิวหนังอื่น ๆโดยปกติคนเราไม่สามารถระบุโรคได้อย่างแม่นยำด้วยตนเองดังนั้นจึงต้องปรึกษาแพทย์ผิวหนังเพื่อทำการวินิจฉัย
Human papillomavirus เป็นสาเหตุของหูดประเภทของไวรัสมีผลต่อชนิดของหูดที่สามารถพัฒนาได้ดังนั้น human papillomavirus แต่ละชนิดจะติดเชื้อในเนื้อเยื่อตามการแปลที่เป็นลักษณะส่วนใหญ่
| ประเภท HPV | ที่ต้องการ โลคัลไลเซชัน |
ประเภทของหูด |
|---|---|---|
| 1 | เท้าเข่าฝ่ามือ มือนิ้ว |
หูดที่ฝ่าเท้าและต้นปาล์มมาร์ หูดที่ไม่ค่อยเรียบง่าย |
| 2, 4 | มือนิ้วหัวเข่า น้อยกว่า - เท้า |
หูดที่เรียบง่าย บางครั้งฝ่าเท้าปาล์มมาร์ และหูดโมเสค |
| 3, 10 | หน้าแข้งมือหน้า | หูดแบน |
| 7 | มือนิ้ว | หูดของคนขายเนื้อ |
| 5, 8, 9, 12, 14, 15, 17, 19-24 |
ใบหน้าแขน ลำตัวด้านหน้า |
Epidermodysplasia verruciform |
การติดเชื้อไวรัสมักเกิดขึ้นจากการสัมผัส - โดยการสัมผัสโดยตรงระหว่างผิวหนังที่ติดเชื้อและมีสุขภาพดี (เช่นเมื่อจับมือ) หรือทางอ้อม (ผ่านราวจับของเล่น ฯลฯ )ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะติดเชื้อ human papillomavirus ซึ่งเป็นสาเหตุของหูดในสถานที่ต่างๆเช่นในระบบขนส่งสาธารณะที่โรงเรียนที่ทำงานที่บ้านในสถานที่ที่มีการสัมผัสสูงและสภาพแวดล้อมที่ชื้น (สระว่ายน้ำห้องซาวน่าโรงยิม)การบาดเจ็บเล็กน้อยที่ผิวหนังชั้นนอกซึ่งไวรัสเข้ามาเช่นเดียวกับการอักเสบของผิวหนังทำให้เกิดการติดเชื้อ
ยังมีส่วนทำให้เกิดหูด:
- ภูมิคุ้มกันบกพร่อง (รวมถึงการติดเชื้อ HIV);
- สภาพแวดล้อมที่อบอุ่นและชื้น
- ความจำเป็นในการสัมผัสกับเนื้อสัตว์และปลาอย่างมืออาชีพ ("หูดของคนขายเนื้อ")
human papillomavirus บางชนิดถ่ายทอดจากพ่อแม่
แต่คางคกและกบแม้จะมีเรื่องราวสยองขวัญที่เรามักหวาดกลัวในวัยเด็ก แต่ก็ไม่สามารถติดเชื้อได้นี่เป็นหนึ่งในตำนานที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเกี่ยวกับโรคนี้ซึ่งไม่มีพื้นฐานเลย
หากคุณพบอาการคล้าย ๆ กันนี้ควรปรึกษาแพทย์ของคุณอย่ารักษาตัวเองเพราะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคุณ!
อาการหูด
อาการจะแตกต่างกันไปตามประเภทของหูด
หูดทั่วไป:
- ตุ่มกลมสีปกติ 1-10 มม. และใหญ่กว่า
- พื้นผิวของ papule ถูกปกคลุมไปด้วยรอยแตกเป็นชั้น ๆ
- หากกระดาษติดที่นิ้วการพิมพ์จะหายไปและบิดเบี้ยวเช่นเดียวกับการวาดฝ่ามือ
- หูดแบบธรรมดาจะอยู่เดี่ยว ๆ หรือหลาย ๆ ชิ้นโดยมักจะปรากฏในบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บมากที่สุด (มือนิ้วหัวเข่า)
- เมื่อดูด้วย dermatoscope แพทย์อาจเห็นจุดสีน้ำตาลเล็ก ๆ - เส้นเลือดฝอยอุดตัน (อุดตัน)ผู้ป่วยมักเรียกจุดเหล่านี้ว่า "ราก"นี่เป็นสัญญาณหลักสำหรับแพทย์: แพทย์ผิวหนังสามารถใช้เพื่อแยกความแตกต่างของหูดจากโรคอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกันได้ (ตัวอย่างเช่นโรคติดต่อใน molluscum และ keratoma)
หูดฝ่าเท้า (มีเขา):
- อาการหลักที่มักทำให้ผู้ป่วยไปพบแพทย์คือปวดเมื่อกดและเดิน
- หูดดังกล่าวมักเกิดที่เท้า
- ตามกฎแล้วจะเห็นคราบเคราตินที่มีสีไม่สม่ำเสมอและไม่สม่ำเสมอแม้ว่าในระยะแรกคุณจะเห็นผดที่เรียบสม่ำเสมอด้วยการทำเคราติไนซ์จะสามารถมองเห็นเส้นเลือดฝอยได้ก็ต่อเมื่อชั้นที่มีเคราตินของผิวหนังถูกกำจัดออกไป
- ผิวของพื้นรองเท้าบิดเบี้ยว
- หูดที่ฝ่าเท้ามักจะอยู่คนเดียว แต่ก็มีหูด 2-6 ตัวด้วย
- หูดเหล่านี้มักสับสนกับข้าวโพด (โดยเฉพาะแห้ง) - นี่คือรายละเอียดของปัญหาที่ผู้ป่วยมักจะพบ
หูดแบบแบน (เด็กและเยาวชน):
- มีลักษณะเป็นตุ่มกลมใสเรียบสีปกติสีชมพูหรือน้ำตาลขนาด 1-5 มม.
- ปรากฏบนมือหน้าแข้งบ่อยมากบนใบหน้า
- มีหูดหลายชนิดอยู่เสมอซึ่งจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม
Epidermodysplasia verruciform (หูดชรา):
- เนื้องอกกลมขนาดใหญ่จำนวนมากมาบรรจบกันมีสีปกติสีชมพูหรือสีน้ำตาล
- ส่วนใหญ่มักปรากฏบนใบหน้าแขนด้านหน้าของลำตัว
- อาจสับสนกับ keratoma งูสวัดและมะเร็งผิวหนัง
การเกิดโรคหูด
เมื่อเข้าสู่ร่างกาย human papillomavirus สามารถอยู่ในสถานะแฝงได้เป็นเวลานานโดยปกติแล้วคนเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีอยู่จริงเมื่อปัจจัยที่เป็นประโยชน์ต่อไวรัสปรากฏขึ้นไวรัสจะเริ่ม "ทวีคูณ" ในเยื่อบุผิวซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของเนื้อเยื่อ
ซึ่งแตกต่างจากไวรัสอื่น ๆ human papillomavirus ไม่ทำลายเซลล์ของเยื่อบุผิว - มันตายไปเองตามธรรมชาติในกระบวนการ keratinization และผลัดเซลล์
ปัจจัยในท้องถิ่นและสถานะของระบบภูมิคุ้มกันมีผลต่อการแพร่กระจายของเชื้อตัวอย่างเช่นผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวีหรือการปลูกถ่ายไตมีแนวโน้มที่จะเกิดหูดยิ่งไปกว่านั้นเนื้องอกเหล่านี้มักจะรักษาได้ยากด้วยภูมิคุ้มกันตามปกติไวรัสจะไม่ส่งผลกระทบต่อชั้นลึกของผิวหนังหลายคนจึงได้รับหูดด้วยตัวเองหลังจากนั้นไม่กี่เดือน
ขั้นตอนหลักในการปรากฏตัวของหูดคือการเร่งอัตราการแบ่งเซลล์และการเติบโตด้วยความช่วยเหลือของไวรัสการเผาผลาญที่รวดเร็วนี้นำไปสู่การหนาขึ้นของชั้นผิวหนังเนื่องจากเนื้อเยื่อเจริญเติบโตในพื้นที่เล็ก ๆ จึงมีตุ่มปรากฏขึ้นซึ่งเรียกว่าหูด
การจำแนกและขั้นตอนของการพัฒนาของหูด
ไม่มีการจำแนกประเภทของหูดที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปอย่างไรก็ตามมีหลายพันธุ์ทั่วไป:
- หูดทั่วไปเป็นชนิดที่พบบ่อยที่สุด (70% ของหูดเป็นเพียงแค่พวกมัน)เนื้องอกดังกล่าวไม่ได้รับความรู้สึกและทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายตัวต่อบุคคลเท่านั้น
- หูดที่ฝ่าเท้า- ปรากฏขึ้นที่ฝ่าเท้าเจ็บปวดจึงต้องได้รับการรักษาการบาดเจ็บที่ผิวหนังอันเนื่องมาจากรองเท้าที่เสียดสีกันแน่นทำให้เกิดการพัฒนาของหูด
- หูดแบน- มักปรากฏในคนหนุ่มสาววัยรุ่นเนื่องจากภูมิหลังของฮอร์โมนที่ไม่คงที่ของคนหนุ่มสาวซึ่งส่งผลต่อร่างกายทั้งหมดโดยปกติหูดแบนแทบจะมองไม่เห็น
- หูดชรา- โดยทั่วไปของผู้สูงอายุมักปรากฏตามส่วนของร่างกายที่มีเสื้อผ้าปกปิด แต่สามารถเกิดขึ้นได้ที่ใบหน้าและมือหากไม่มีอาการไม่สบายไม่ควรรักษาหูดดังกล่าว - การรักษาในผู้สูงอายุอาจช้ากว่าคนที่อายุน้อยกว่ามากเนื่องจากการเผาผลาญช้า
ผู้เขียนคนอื่นแยกความแตกต่างอีกหลายอย่างจากหูดประเภทนี้:
- หูดโมเสค(HPV 2, 4) - เนื้องอกบนฝ่ามือและฝ่าเท้าพวกมันดูเหมือนจุดโฟกัสของ hyperkeratosis นั่นคือความหนาของชั้น corneum (โดยปกติจะอยู่ที่ปลายเท้า) ปกคลุมด้วยรอยแตกลึก
- หูดหงอนไก่(HPV 60) เป็นเนื้องอกชนิดหนึ่งที่หายากมากที่เท้ามันเป็นปมอ่อน ๆ ที่มีรอยแตกเมื่อเปิดออกจะมีการปลดปล่อยสีขาว - เหลืองคล้ายกับนมเปรี้ยว
- หูด Filiformเป็นผลพลอยได้ที่มีเขาบาง ๆ ใกล้ปากจมูกหรือตา
- หูดของคนขายเนื้อ(HPV 7) - ปรากฏบนมือและนิ้วของผู้ที่สัมผัสกับเนื้อสัตว์และปลาตลอดเวลานำเสนอเป็นเนื้องอกที่เจริญเติบโตมากเกินไปคล้ายกับกะหล่ำดอก แต่มีสีปกติ
นอกจากนี้ประเภทของหูดยังแตกต่างกันไปตามตำแหน่งของมัน
ดังนั้นหูดที่เกิดจากอวัยวะเพศเนื้องอกคล้ายเนื้องอกที่ปรากฏบนอวัยวะเพศ (โดยเฉพาะในบริเวณที่ผิวหนังผ่านเข้าไปในเยื่อเมือก) จึงเป็นโรคที่พบได้บ่อยมักเกิดจากเชื้อ HPV ประเภท 6 และ 11
ภาวะแทรกซ้อนของหูด
สาเหตุหลักที่ผู้ป่วยที่เป็นหูดไปพบแพทย์คือความบกพร่องด้านความงามที่อาจส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยความมั่นใจในตนเองและการพัฒนาเชิงซ้อนจำนวนมากภาวะแทรกซ้อนอาจรวมถึงการแตกของพื้นผิวของหูดและการเพิ่มของการติดเชื้อและในหูดบางประเภทอาการเจ็บขณะเดิน
ในเนื้องอกมะเร็งหูดที่ผิวหนังมักจะไม่เสื่อมลงพวกมันค่อนข้างไม่เป็นอันตราย แต่ในบางกรณีที่เกิดขึ้นน้อยมากภาวะแทรกซ้อนดังกล่าวยังคงเกิดขึ้นได้ในผู้ที่มีภูมิคุ้มกันถูกกด
ภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ เกิดขึ้นเมื่อพยายามเอาเนื้องอกออกด้วยตัวเองในเรื่องนี้อาจเกิดการอักเสบและความบกพร่องทางสุนทรียศาสตร์ในรูปแบบของแผลเป็นรวมทั้งการแพร่กระจายของไวรัสผ่านผิวหนังเพิ่มเติมเนื่องจากในตอนเช้าหลังจากกำจัดหูดหนึ่งตัวคนอาจตื่นขึ้นมาพร้อมกับสิ่งใหม่ ๆ
จำไว้ว่าภายใต้หน้ากากของหูดสามารถซ่อนโรคที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงซึ่งไม่สามารถระบุได้โดยไม่ได้รับคำแนะนำจากแพทย์ที่มีประสบการณ์
การวินิจฉัยหูด
โดยปกติการตรวจ (ภาพทางคลินิก) และประวัติทางการแพทย์ (ประวัติทางการแพทย์) เพียงพอที่จะทำการวินิจฉัย
เพื่อยืนยันการวินิจฉัยแพทย์สามารถทำการตรวจทางเนื้อเยื่อ - การศึกษาเซลล์ของเนื้องอก
การวินิจฉัยแยกโรคเป็นสิ่งสำคัญมาก - เพื่อแยกหูดออกจากโรคอื่น ๆตัวอย่างเช่นหูดทั่วไปต้องแตกต่างจากโรคต่อไปนี้:
- Molluscum contagiosum- มักปรากฏบนร่างกายและอวัยวะเพศบ่อยกว่าที่มือและเท้าน้อยกว่ามันเป็นซีกโลกที่มีการแสดงผลบนพื้นผิวเมื่อกดจากด้านข้างจะมีการปล่อย "ตะแกรง" สีขาวออกมา
- Epidermal verrucous nevus- มักอยู่คนเดียวเป็นคนเดียวตั้งแต่เกิดมันขึ้นมาเหนือผิวซึ่งมักมีขนปกคลุม
- Basalioma- เนื้องอกในรูปแบบของก้อนกลมปกคลุมด้วยเปลือกตรงกลางโดยทั่วไปสำหรับผู้สูงอายุ
หูดที่ฝ่าเท้าและฝ่าเท้าต้องแตกต่างจากโรคต่อไปนี้:
- Keratoderma- บริเวณที่มีเคราตินและการอักเสบของผิวหนังจำนวนมากไม่มีเส้นเลือดฝอยอุดตัน
- Palmar-plantar syphilides- เนื้องอกที่ไม่เจ็บปวดหลายชนิดผลัดเซลล์ผิวตามรอบนอกซิฟิลิสมีปฏิกิริยาเชิงบวก
- Corn- โดยปกติจะไม่เจ็บปวดอาจทำให้เกิดความเจ็บปวดเมื่อกดในแนวตั้งเท่านั้น
แพทย์จะต้องแยกความแตกต่างของหูดประเภทอื่น ๆ จากโรคต่างๆหากสงสัยว่ามีพยาธิสภาพอื่นเขาอาจสั่งการวินิจฉัยเพิ่มเติม (เช่นการตรวจหาแอนติบอดีต่อไวรัส CT หรือ MRI)
การรักษาหูด
หูดได้รับการรักษาเพื่อความสวยงามและเพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยสามารถกำหนดโดยแพทย์หลังจากการตรวจและการวินิจฉัยที่ถูกต้องเท่านั้นความพยายามอย่างอิสระในการกำจัดหูดเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้เนื่องจากผู้ป่วยที่ไม่มีการศึกษาทางการแพทย์และอุปกรณ์ที่จำเป็นไม่สามารถระบุโรคได้อย่างแม่นยำและภาวะแทรกซ้อนหลังการ "รักษา" ดังกล่าวมักเกิดขึ้นบ่อยกว่าการฟื้นตัว
มีหลายวิธีในการรักษาหูดทุกคนมักจะดำเนินการภายใต้การดูแลของแพทย์และบางส่วน - เฉพาะในห้องทรีตเมนต์ของคลินิกเท่านั้น
เคมีบำบัด
Milk-salicylic collodion และ salicylic patches ใช้เพื่อกำจัดหูดเปอร์เซ็นต์ของยาเสพติดและวิธีการใช้ (การสวมแพทช์ในระยะยาวการใช้งาน ฯลฯ ) ขึ้นอยู่กับความชุกและการแปลของเนื้องอก
สามารถใช้สารละลายสังกะสีและกรด 2-chloropropionicในกรณีนี้องค์ประกอบทางเคมีจะถูกนำไปใช้กับพื้นผิวที่ผ่านการบำบัดแล้วซึ่งเหลืออยู่บนหูดจนกว่าสีจะเปลี่ยนไป (ขึ้นอยู่กับชนิดของหูด)ขั้นตอนนี้จะทำซ้ำหลาย ๆ ครั้งหลังจาก 7, 14 และ 21 วันก่อนทำแต่ละขั้นตอนเนื้อเยื่อจะถูกลบออกโดยกลไก
วิธีการทางเคมีอีกวิธีหนึ่งคือการรวมกันของไนตริกอะซิติกออกซาลิกกรดแลคติกและคอปเปอร์ไนเตรตไตรไฮเดรตด้วยวิธีนี้จะมีการรักษาเนื้องอกที่ค่อนข้างเล็กเท่านั้น - สูงถึง 5 มม. การแก้ปัญหายังเหลืออยู่เพื่อเปลี่ยนสีของหูดหลังจากผ่านไป 3-5 วันผู้ป่วยจะมารับการนัดติดตามผลหากจำเป็นเขาจะได้รับการตรวจขั้นตอนที่สองใน 1-4 สัปดาห์
Cryodestruction
วิธีนี้ประกอบด้วยการแช่แข็งหูดด้วยไนโตรเจนเหลว: ผ้าอนามัยแบบชุบจะถูกกดลงบนผิวหนังที่ถูกทำลาย (ด้วยการจับเนื้อเยื่อโดยรอบเพียงไม่กี่มิลลิเมตร) เป็นเวลา 1-5 นาทีรอยโรคบางชนิดต้องใช้การรักษาหลายครั้งห่างกันสี่สัปดาห์เพื่อทำลาย
ข้อเสียเปรียบหลักของการทำลายด้วยความเย็นคือความเจ็บปวดและผลที่ล่าช้าเมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการอื่น ๆ ซึ่งขั้นตอนเดียวมักจะเพียงพอสำหรับการกำจัด
Electrocoagulation
ภายใต้อิทธิพลของกระแสไฟฟ้าหูดจะถูกลบออกเป็นชั้น ๆการผ่าตัดดังกล่าวดำเนินการภายใต้ยาชาเฉพาะที่
วิธีนี้ได้ผลดีกว่าการทำลายด้วยความเย็น แต่มีข้อเสียอย่างมากคือการกำจัดด้วยไฟฟ้ามักทิ้งรอยแผลเป็นไว้ที่บริเวณที่กำจัดหูดสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการแก้ไขข้อบกพร่องของเครื่องสำอาง
วิธีนี้จะไม่เหมาะสมที่สุด
การทำลายด้วยเลเซอร์
เลเซอร์ยังกำจัดหูดเป็นชั้น ๆแถบนำแสงจะสัมผัสกับผิวหนังตั้งแต่หลายวินาทีถึงสามนาทีขึ้นอยู่กับขนาดจากนั้นสะเก็ดที่ปรากฏจะถูกตัดออกและด้านล่างของแผลจะได้รับการรักษาด้วยเลเซอร์อีกครั้งจากนั้นผู้ป่วยจะได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีจัดการกับบาดแผลการผ่าตัดจะดำเนินการภายใต้อิทธิพลของยาชาเฉพาะที่
การผ่าตัดด้วยคลื่นวิทยุ
การผ่าตัดด้วยคลื่นวิทยุเป็นวิธีหนึ่งที่ทันสมัยและอ่อนโยนที่สุดในการกำจัดเนื้องอกที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยออกไปรวมถึงหูดด้วย
วิธีนี้ขึ้นอยู่กับการสร้างคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่ต่างกัน: ตั้งแต่ 100 kHz ถึง 105 MHzในระหว่างขั้นตอนนี้เนื้อเยื่อจะต่อต้านคลื่นที่ผ่านซึ่งเป็นสาเหตุที่พลังงานโมเลกุลถูกปล่อยออกมาในเซลล์ซึ่งจะทำให้ผิวหนังร้อนขึ้นภายใต้อิทธิพลของความร้อนเซลล์จะระเหยจริง - ได้รับการตัดอย่างประณีตในเวลาเดียวกันไม่มีแรงทางกลใด ๆ กระทำกับเนื้อเยื่อที่ได้รับผลกระทบ
ข้อดีของวิธีนี้:
- ความปลอดภัย
- ;
- การรักษาบาดแผลอย่างรวดเร็ว
- เครื่องสำอางที่ดี - ไม่รวมแผลเป็นและรอยแผลเป็น
- ความไม่เจ็บปวดสัมพัทธ์ - ใช้ยาชาเฉพาะที่ก่อนการผ่าตัดขนาดเล็ก
- การยกเว้นการติดเชื้อทุติยภูมิเนื่องจากการฆ่าเชื้อโดยอัตโนมัติของอิเล็กโทรดเมื่อเปิดอุปกรณ์
ประสิทธิภาพของวิธีนี้เป็นที่ยอมรับทั่วโลก แต่การหาคลินิกที่ใช้วิธีการผ่าตัดด้วยคลื่นวิทยุนั้นค่อนข้างยาก
วิธีการรักษาที่จะเลือก
วิธีการทั้งหมดข้างต้นมีข้อบกพร่องหลายประการ:
- ในช่วงสองสามสัปดาห์แรกบริเวณที่ทำการผ่าตัดดูไม่สวยงาม - มีเปลือก, เนื้อเยื่อสีคล้ำสิ่งนี้ควรคำนึงถึงหากหูดอยู่บนส่วนที่มองเห็นได้ของร่างกาย (เช่นบนใบหน้า)
- กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์และความเจ็บปวดในระดับหนึ่งระหว่างการผ่าตัด
นอกจากนี้แต่ละวิธียังมีข้อห้ามซึ่งคุณต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมจากการปรึกษาเบื้องต้นกับแพทย์ผิวหนัง
แต่ข้อเสียที่สำคัญคือมีความเป็นไปได้สูงที่จะมีการกำเริบของโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหูดแพร่กระจายอย่างกว้างขวางและกว้างขวางด้วยวิธีการเหล่านี้แพทย์ไม่ได้ต่อสู้กับสาเหตุของโรค แต่ด้วยผลที่ตามมาตั้งแต่วันนี้human papillomavirus ไม่สามารถรักษาให้หายได้
ดังนั้นการบำบัดจึงมุ่งไปที่:
- หรือการทำลายเนื้องอกที่ปรากฏในบริเวณที่มีการแนะนำไวรัส
- อย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อกระตุ้นการตอบสนองของภูมิคุ้มกันไวรัส
- หรือการรวมกันของแนวทางเหล่านี้
ส่วนใหญ่มักใช้วิธีการรักษาแบบทำลายล้างประสิทธิภาพสูงถึง 50-80%
วัยเด็กมักไม่ใช่ข้อห้ามสำหรับการผ่าตัดรักษาดังนั้นหลายคน (รวมถึงการผ่าตัดด้วยคลื่นวิทยุ) จึงใช้ในการรักษาหูดในเด็กข้อยกเว้นคือการกำจัดหูดด้วยสารเคมีเนื่องจากความเป็นไปได้ที่จะเกิดอาการไม่พึงประสงค์ต่อสาร
สิ่งที่ต้องทำหลังจากการดำเนินการ
หลังจากการผ่าตัดเหล่านี้โปรดปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์
หลังจากกำจัดเนื้องอกด้วยวิธีการใด ๆ ที่นำเสนอแพทย์มักจะสั่งการรักษาบริเวณที่กำจัดห้ามเอา "เปลือก" ออกด้วยตัวเองทำให้แผลเปียกและให้โดนแสงแดดโดยตรง
หากผู้ป่วยต้องทนทุกข์ทรมานจากหูดอยู่ตลอดเวลาเขาควรปรึกษานักภูมิคุ้มกันวิทยา - อาจต้องได้รับการบำบัดด้วยยาซึ่งจะเพิ่มความต้านทานของภูมิคุ้มกันต่ออาการของ human papillomavirus
การคาดการณ์การป้องกัน
หากผู้ป่วยไม่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องหูดสามารถหายไปได้เอง แต่จะใช้เวลานานตั้งแต่หลายเดือนถึงหลายปีดังนั้นใน 65% ของกรณีหูดจะถดถอยอย่างอิสระภายในสองปีหากผ่านไปสองปีหูดยังคงอยู่ขอแนะนำให้ถอดออกขอแนะนำให้ลบการเติบโตหลายรายการทันที
ด้วยภูมิคุ้มกันตามปกติและวิธีการกำจัดที่เลือกอย่างถูกต้อง (ขึ้นอยู่กับขนาดและชนิดของหูด) จึงสามารถกำจัดเนื้อเยื่อที่ทำให้เกิดโรคออกและได้รับผลทางเครื่องสำอางที่ดีด้วยภูมิคุ้มกันที่ลดลงและปัจจัยจูงใจอื่น ๆ human papillomavirus ที่เหลืออยู่ในร่างกายจะทำให้อาการกำเริบ
ไม่มีการป้องกันโรคโดยเฉพาะแต่การติดเชื้อเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หรือไม่
คุณสามารถลดโอกาสในการติดไวรัสได้หากคุณปฏิบัติตามกฎสองสามข้อ:
- หลีกเลี่ยงการเดินเท้าเปล่าในที่สาธารณะที่มีโอกาสบาดเจ็บที่ผิวหนังและการติดเชื้อไวรัส (สระว่ายน้ำห้องอาบน้ำสาธารณะห้องออกกำลังกาย)
- เลือกรองเท้าคุณภาพเปลี่ยนบ่อยๆพยายามทำให้เท้าแห้งความร้อนและความชื้นเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ที่ดีเยี่ยมสำหรับ human papillomavirus
- เพื่อหลีกเลี่ยงหูดรอบนอกให้ไปหาช่างทำเล็บที่ได้รับการรับรองเท่านั้นและตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาใช้เครื่องมือที่ปราศจากเชื้อ
สำหรับการป้องกันหูดที่อวัยวะเพศตามที่ WHO (องค์การอนามัยโลก) ระบุว่าวัคซีนชนิดควอดริวาเลนต์สำหรับมนุษย์ papillomavirus ก็มีประสิทธิภาพสูงเช่นกันขณะนี้ยังไม่มีวัคซีนป้องกันหูดชนิดอื่น ๆ
หากคุณพบหูดหนึ่งอันอย่าพยายามทำให้เป็นแผลตัดหรือเด็ดออกด้วยตัวเองวิธีนี้จะทำให้เกิดการอักเสบและการแพร่กระจายของไวรัสผ่านผิวหนังเพิ่มเติมหลังจาก "กำจัด" ดังกล่าวแทนที่จะเป็นหูดในตอนเช้าคุณสามารถตื่นขึ้นมาพร้อมกับ
ได้